مبتنی بر ریسک
مبتنی بر برنامه حسابرسی
انتخاب موضوع
برنامه ریزی به وسیله مدیران

مبتنی بر منابع و ساعات کار حسابرسان
مبتنی بر ستاده حسابرسی
برنامه ریزی به وسیله کارمندان ومدیران

مفروضات اساسی ریسک : (Kahn, 2007)

زمان در حسابرسی منبع محدودی است

زمان حسابرسی باید تبدیل به اهرمی برای مطابقت ریسک سازمانی و ریسک ذاتی شود.
جهت دانلود متن کامل پایان نامه به سایت azarim.ir مراجعه نمایید.

حسابرسی به منظور کاهش ریسک و کمک برای دستیابی به اهداف سازمان به کار می روند .

در مواردی که موضوعات حسابرسی با اهداف سازمان مرتبط نیستند ، حسابرسی ضرورتی ندارد.

برنامه ریزی و شناخت ریسک :

برنامه ریزی در هر دو سطح سالانه و تخصیصی، حتی قبل از تکمیل حسابرسی توجه مدیریت را به ریسک جلب می کند .

سرپرستان حسابرسی با این سؤال روبرو هستند که چطور هر ریسکی می تواند بر اهداف تأثیر بگذارد.

نبودن تأثیر به معنی عدم انجام حسابرسی است .

برای برنامه ریزی سالانه، توجه به ریسک سازمانی و ریسک ذاتی[۳۳] ضروری است .

عوامل کلیدی ریسک، خروجی های اهداف سازمان می باشد.

درهر برنامه حسابرسی ریسک باید به منظور تخصیص زمان حسابرسی به کار رود .

بودجه زمانی حسابرسی به سه بخش اساسی تقسیم می شود: بررسی و برنامه ریزی ، اجرای عملیات ، گزارشگری .بنابراین زمان مجاز حسابرسی به صورت زیر تخصیص می یابد. (Kahn, 2007)

الف – ۲۵ درصد برنامه ریزی و بررسی ( شامل تعریف اهداف و برنامه ریزی برای اجرای عملیات )
ب – ۵۰ درصد برای اجرای عملیات حسابرسی
ج – ۲۵ درصد برای گزارشگری ( شامل نوشتن گزارش، مذاکرات خارجی و جلسات توجیهی )
برنامه ریزی حسابرسی تابع اندازه و پیچیدگی فعالیت صاحبکار و دانش و تجربه حسابرس از صاحبکار و فعالیت اوست.
۲-۵-۳)مراحل برنامه ریزی: بر اساس استانداردهای حسابرسی ایران فعالیتهای لازم برای برنامه ریزی را می توان به مراحل زیر تقسیم کرد. (دستورالعمل حسابرسی، ۱۳۸۵)
۲-۵-۳-۱)کسب اطلاعات لازم برای پذیرش صاحبکار:
حسابرس پیش از پذیرش کار حسابرسی باید شناختی مقدماتی از صنعت مربوط و مالکیت، مدیریت و عملیات واحد مورد رسیدگی بدست آورد. هدف از کسب این اطلاعات که معمولاً در حسابرسی های نخستین صورت می گیرد، ارزیابی وضعیت و شرایط واحد مورد رسیدگی و نیز تعیین امکانات و توانایی های بالقوه حسابرس( در اختیار داشتن نیروی انسانی مناسب و تجارب قبلی در صنعت مربوط) برای پذیرش کار است. اطلاعات لازم برای پذیرش کار شامل موارد زیر است. (دستورالعمل حسابرسی، ۱۳۸۵)

صنعتی که واحد مورد رسیدگی در آن فعالیت می کند و ویژگیهای آن.

هدف واحد مورد رسیدگی از حسابرسی.

صورتهای مالی سال (یا سالهای) گذشته واحد مورد رسیدگی ( اطلاعات مربوط به وضعیت مالی، عملکرد مالی، مشکلات نقدینگی و غیرآن ).

دلایل تغییر حسابرس واحد مورد رسیدگی و گزارش حسابرسی پیشین.

درستکاری، حسن شهرت و تجارب مدیریت واحد مورد رسیدگی.

وضعیت مالکیت واحد مورد رسیدگی و استفاده کنندگان صورتهای مالی آن.

قوانین و مقررات خاص حاکم بر فعالیت واحد مورد رسیدگی.

حسابرس باید در شرایط کلی زیر از پذیرش کار خودداری کند، مگر اینکه الزامات قانونی برای پذیرش کار وجود داشته باشد: (دستورالعمل حسابرسی، ۱۳۸۵)

مشکلات قانونی پذیرش کار.

مشکلات استقلال حسابرس.

نداشتن شرایط لازم برای حسابرسی: مانند کمبود نیروی انسانی متخصص.

ناتوانی واحد مورد رسیدگی در پرداخت هزینه حسابرسی.

دلایل نامناسب تغییر حسابرس.

مشکلات سوء مدیریت واحد مورد رسیدگی( بالا بودن بیش از حد خطر ذاتی، به گونه ای که نتوان به اظهارات مدیریت اعتماد و اتکا کرد).

۲-۵-۳-۲)کسب اطلاعات کلی و شناخت الزامات قانونی:
حسابرس در رسیدگی به صورتهای مالی باید چنان شناختی از فعالیت واحد مورد رسیدگی داشته باشد یا به دست آورد که برای درک روش کار واحد مورد رسیدگی و شناسایی آن گروه از رویدادها و معاملاتی که به اعتقاد حسابرس می تواند بر صورتهای مالی یا رسیدگی ها یا گزارش اثرعمده ای بگذارد، کافی باشد. کسب شناخت لازم از فعالیت واحد مورد رسیدگی فرایندی پیوسته و مستمر از گردآوری و ارزیابی اطلاعات و ارتباط دادن شناخت حاصل به شواهد حسابرسی در تمام مراحل کار است. برای مثال اطلاعات بدست آمده در مرحله برنامه ریزی معمولاً در مراحل بعدی کار و با کسب شناخت بیشتر حسابرس و همکاران وی از فعالیت واحد مورد رسیدگی، تعدیل و بر آن افزوده می شود. (دستورالعمل حسابرسی، ۱۳۸۵)
۲-۵-۳-۲-۱)منابع شناخت:
حسابرس می تواند شناخت از صنعت و واحد مورد رسیدگی را از منابع زیر بدست آورد:

تجربه قبلی از واحد مورد رسیدگی و صنعت مربوط.

مذاکره با مسئولین واحد مورد رسیدگی( مانند، مدیران و مسئولین ارشد عملیاتی واحد مورد رسیدگی).

مذاکره با کارکنان واحد حسابرسی داخلی و بررسی گزارشهای حسابرسان داخلی.

مذاکره با حسابرسان دیگر، مشاورین حقوقی و سایر مشاورانی که خدماتی را به واحد مورد رسیدگی یا واحدهای مشابه در آن صنعت ارائه کرده اند.

مذاکره با اشخاص آگاه خارج از واحد مورد رسیدگی ( برای مثال، کارشناسان و سیاست گذاران صنعت، مشتریان و تأمین کنندگان مواد اولیه).

انتشارات مربوط به صنعت ( برای مثال، آمار منتشره، تحقیقات، کتابها، نشریات تجاری و مالی و گزارشهای تهیه شده توسط بانکها و بورس اوراق بهادار).

هر گونه قوانین و مقررات موثر بر واحد مورد رسیدگی.

بازدید از کارخانه و تأسیسات واحد مورد رسیدگی.