۲-۱۸-۲- پیشینه پژوهش در خارج از کشور

حیطه طرحواره­های ناسازگار اولیه، شکل­گیری، پیامدها و چگونگی درمان آن­ نیز از سالیان دور علاقه پژوهشگران حوزه های گوناگون روان­شناسی، به­ویژه شناخت­درمانگران را به خود جلب کرده و طیف وسیعی از ادبیات روان­شناختی را به خود اختصاص داده است. سامانی و همکاران (۲۰۰۷)، در مطالعه تاب­آوری، سلامت روان و رضایت از زندگی در زمینه پیامدهای تاب­آوری، به افزایش سطح سلامت روان[۱۰۶] و رضایتمندی از زندگی[۱۰۷] اشاره داشته اند. جوکار (۲۰۰۸)، در مطالعه­ ای با عنوان نقش واسطه­ای تاب­آوری در رابطه بین هوش هیجانی و هوش عمومی با رضایت از زندگی دریافت، تاب­آوری نقش واسطه­ای بین انواع هوش و رضایت از زندگی دارد. شهامت (۲۰۱۰)، در مطالعه خود با عنوان پیش ­بینی نشانه­ های سلامت (جسمانی سازی، اضطراب و افسردگی) بر اساس طرحواره­های ناسازگار اولیه نشان داد که به طور کلی طرحواره­ها توانایی پیش ­بینی نشانه­ های سلامت عمومی را دارند. پتروسلی[۱۰۸] وهمکاران (۲۰۰۱) در پژوهشی با عنوان طرحواره شناختی به عنوان واسطه متغیرهای مرتبط بین شخصیت خود آسیب­رسان و افسردگی بدین نتیجه دست یافت که حدود ۶۴درصد واریانس آسیب­های شخصیتی و اعتیاد را طرحواره­های محرومیت هیجانی، وابستگی/ بی­کفایتی، استحقاق/ بزرگ منشی، خود تحول نیافته / گرفتار و شکست تبیین می­ کنند. وی نشان داد این طرحوار­ه­ها۴۴ درصد نمونه­هایی که آسیب شخصیتی دارند را درست پیش ­بینی می­ کنند. ولبورن[۱۰۹] و همکاران، (۲۰۰۲) در تحقیقی با عنوان پرسشنامه طرحواره فرم کوتاه: تحلیل عاملی و رابطه بین علائم و طرحواره­ها روی یک جمعیت ۱۶۴ نفری در یک بیمارستان روانپزشکی نشان داد طرحواره­ها قوی­ترین پیش­بینی­کننده­ های علایم روانی نظیر اضطراب، افسردگی، پارانوئید و سوء مصرف مواد می­باشند.
نتیجه تصویری برای موضوع هوش
دیلاتر[۱۱۰] (۲۰۱۰) در مطالعه خود با عنوان طرحواره مراجعین مضطرب­تر از حد طبیعی، به بررسی نقش طرحواره درمانی در کاهش اضطراب دانشجویان مضطرب و غیرمضطرب پرداخت. جامعه آماری پژوهش او را ۱۱۰۰ نفر از دانشجویان مضطرب و سالم مراجعه­کننده به مرکز کلینیک دانشگاه تشکیل می­دادند او دریافت که طرحواره به خصوصی با عامل اضطراب ارتباط ندارد. دانگایوک (۲۰۰۷) در پژوهشی با عنوان طرحواره­های ناسازگار شناختی به عنوان میانجی بین کمال گرایی و پریشانی روانی به بررسی نقش واسطه­ای طرحواره­های شناختی ناسازگار در رابطه بین ­کمال­گرایی[۱۱۱] و درماندگی روا­ن­شناختی[۱۱۲] پرداخته است. یافته­ های این تحقیق نشان داد طرحواره­های شناختی ناسازگار نظیر ترس از طرد شدن و ناکامی در پیشرفت به عنوان متغیر واسطه­ای بین کمال­گرایی اجتماعی[۱۱۳] و اضطراب عمل می­ کنند. رایکه بوئر و د­ی­بو، (۲۰۰۹)در تحقیقی با عنوان تحلیل چند عاملی اکتشافی پرسشنامه طرحواره یانگ در یک جمعیت بالینی در مقابل جمعیت غیر بالینی هلندی بیان داشته اند که طرحواره­های یکسانی در سنین کودکی وجود دارد و افرادی که از طرحواره­های سازگار استفاده می­نمایند، توانایی بهتری برای مقابله با فشار روانی داشته و زمانی که در زندگی با حادثه­ای فشارزا مواجه می­­شوند، کمتر احتمال دارد که دچار مشکلات روانی شوند. چنین کسانی معمولاً رضایت از زندگی بیشتری را نیز گزارش می­دهند.
تصویر درباره جامعه شناسی و علوم اجتماعی
پژوهش سامر و کازارلی[۱۱۴] (۲۰۰۴)، با عنوان تأثیر دلبستگی بزرگسالان بر شریک زندگی و کیفیت رابطه نشان دادند، طرحواره­های بی­اعتمادی/ بدرفتاری، محرومیت هیجانی، استحقاق/ بزرگ منشی و خودانضباطی و خود کنترلی ناکافی با کاهش رضایت از روابط عاشقانه مرتبط است. تیان و بارانف (۲۰۰۷)، در مطالعه خود با عنوان پرسشنامه طرحواره یانگ: نقد و بررسی مسائل اندازه ­گیری و روان­سنجی، دریافتند تعامل­های ناکارآمد پدر و مادر پیش بین بسیار خوبی برای طرحواره­های ناسازگار اولیه و تعامل کمتر کودکان در روابط میان فردی آینده است. رایت و همکاران (۲۰۰۹)، در پژوهشی با عنوان بدرفتاری­های هیجانی دوران کودکی و پریشانی روانی بعدی در دانشجویان: نقش واسط­ای طرحواره­های ناسازگار، نشان دادند سبک والدینی بر شکل­ گیری طرحواره­ها و طرحواره­ها در آسیب­شناسی روانی روابط میان فردی آتی افراد اثر دارد.
ییلماز و همکاران (۲۰۱۱)، در پژوهشی به بررسی مهارتهای ارتباطی دانشجویان با توجه به طرحواره­های ناسازگار اولیه پرداختند. آن­ها با مطالعه ۲۱۰ دانشجو دریافتند، آثار طرحواره­های ناسازگار اولیه و جنسیت دانشجویان، باهم درسطح مهارتهای ارتباطی آنان معنادار نیست؛ اما عامل جنسیت به تنهایی اثر معناداری برسطح مهارت ­ها داشت؛ به­گونه­ای مهارت­ های ارتباطی دانشجویان دختر بالاتر از پسران بود. آن­ها این نتیجه ­گیری را مطرح کردند که جنسیت عامل مهمی در سطح مهارت­ های ارتباطی افراد است. برودی و کارسون، (۲۰۱۲) در پژوهشی با عنوان رابطه خودآسیبی با مکانیسم­های دفاعی رشدنایافته نه با مصرف مواد در نوجوانان اسکاتلندی، بین مکانیسم­های رشدنایافته با رفتارهای خودآسیبی ارتباط معناداری یافته­اند. آن­ها دریافتند که خود زنی افراد، مرتبط با مکانیسم دفاعی ناپخته است نه با مصرف مواد یا استفاده اخیر از الکل و باید تحقیقات و توجه بالینی بیشتری به مکانیسم­های دفاعی ناپخته افراد خود زن در متوقف کردن آنها از این رفتار داده شود. بوند و پری[۱۱۵] (۲۰۰۴) در پژوهشی با عنوان تغییرات بلند مدت سبک­های دفاعی با درمان روانکاوی در بیماران افسرده و اضطرابی و اختلالات شخصیتی به این نتیجه رسیدند که دفاع­ها نقش مهمی در سلامت روانی ایفاء می­ کنند. بررسی های متعدد نیز از این فرض حمایت کرده­ اند که سلامت جسمی و روانی افراد بطور معناداری با مکانیسم­های دفاعی آنها در ارتباط است.
نتیجه تصویری برای موضوع افسردگی
در تحقیقی که توسط پلیتری (۲۰۰۲) انجام شد، رابطه بین هوش هیجانی و مکانیسم­های دفاعی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که هوش هیجانی با سازوکارهای دفاعی و در نتیجه با سازگاری روان­شناختی، رابطه مثبت معنی­دار دارد. همچنین افرادی که از سازوکارهای دفاعی مناسب استفاده می­ کنند، هوش هیجانی بالایی داشته و نیز در بین مؤلفه­ های هوش هیجانی، بهره­وری هیجانی بیشترین همبستگی را با سازوکارهای دفاعی دارد. نکته جالب توجه، پژوهشی است که توسط ون و همکاران (۲۰۰۹) انجام شده، در این پژوهش ارزش پیش­بینی­کنندگی سبک دفاعی بر پیامد روان­درمانی افسردگی بررسی شده و نشان داده شد که بیماران بهبود یافته از افسردگی از کارکرد دفاعی کلی رشدیافته­تری برخوردارند. این یافته بر اهمیت تغییر و تحول سازوکارهای بنیادی چون سبک­های دفاعی در نتیجه درمان تأکید دارد. این یافته همخوان با دیدگاه رایج در مورد همبستگی میزان رشدیافتگی مکانیسم­های دفاعی و آسیب­شناسی روانی است. بخشی پور و همکاران (۲۰۰۳) در مطالعه خود با عنوان حمایت اجتماعی با سلامت روان دانشجویان نشان دادند که رضایت از زندگی و حمایت اجتماعی به شکل معناداری سلامت روانی را پیش ­بینی می­ کنند. جاج و همکاران، (۱۹۹۷) در پژوهشی با عنوان علل جهت مند رضایت شغلی: یک رویکرد ارزیابی هسته­ای، خبر از وجود رابطه بین سن با رضایت از زندگی می­دهند.

پیش بینی رضایت شغلی زنان شاغل در مشاغل خدماتی غیر دولتی مشهد

تنن بام و همکاران، (۲۰۰۷) در مطالعه­ ای با عنوان چه چیزی ادراک زنان سالخورده را از سلامت مرتبط با کیفیت زندگی تحریک می­ کند؟ نشان دادند تفکرات غیرمنطقی نظیر نیاز به تأیید دیگران، انتظار بالا از خود، دلواپسی و اضطراب، اجتناب از مشکلات و درماندگی برای تغییر با عزت نفس پایین و نارضایتی از زندگی رابطه دارد. اوستین[۱۱۶] و همکاران، (۲۰۰۵) در پژوهشی با عنوان رابطه شخصیت، بهزیستی و سلامت با ویژگی هوش هیجانی نشان می­ دهند که هوش هیجانی با میزان رضایت از زندگی، گستره شبکه اجتماعی و کیفیت آن رابطه مثبت و با پریشانی روان­شناختی رابطه منفی دارد. نتایج پژوهش استرسلی و همکاران، (۲۰۰۰) با عنوان خوش­بینی شاخص سلامت روانی: با بهره گرفتن از ارزیابی روانی هوشمندانه نشان می­دهد که خوش­بینی به طور منفی با افسردگی و به طور مثبت با رضایت از زندگی، سلامت جسمانی و روانی و وقوع کمتر اختلالات روانی و عزت نفس بالا رابطه دارد. هامارت و همکاران (۲۰۰۱) در پژوهشی با عنوان پیش­بینی­کننده های رضایت از زندگی در جوانان و بزرگسالان نشان دادند که خوش­بینی از عوامل مؤثر بر افزایش سطح سلامت روان و در نتیجه رضایت از زندگی است.
فروالد[۱۱۷] و همکاران (۲۰۰۱) در پژوهشی با عنوان رابطه بین کاهش اضطراب و کیفیت زندگی نشان دادند که کاهش مشکلات هیجانی از جمله اضطراب نقش مهمی در افزایش سطح رضایت از زندگی دارد. مالتبی و همکاران، (۲۰۰۴) در پژوهشی با عنوان شخصیت و مقابله: زمینه­ای برای بررسی عبادت و سلامت روان دریافتند افرادی که رضایت از زندگی بالاتری دارند از سبک­های مقابله­ای مؤثرتر و مناسب­تر استفاده می­ کنند، عواطف و احساسات مثبت عمیق­تری را تجربه می­ کنند و از سلامت عمومی بالاتری برخوردارند. عدم رضایت از زندگی با وضعیت سلامتی ضعیف­تر، علائم افسردگی، مشکلات شخصیتی، رفتارهای نامناسب بهداشتی و وضعیت ضعیف اجتماعی همبسته است. آدلر و فاگلی، (۲۰۰۵) در مطالعه­ ای با عنوان تفاوت­های فردی در یافتن ارزش و معنا به عنوان پیش­بین منحصر به فرد بهزیستی نشان دادند که رضایت از زندگی از میزان خودآگاهی به خوش­بینی و معنویت­گرایی فرد متأثر است، به عبارت دیگر هر چه افراد خودآگاهتر و خوشبین­تر و از معنویت­گرایی بالاتری برخوردار باشند، به همان میزان از رضایت بالاتری برخوردارند. لی و همکاران (۲۰۰۴) در مطالعه پیش ­بینی رضایت از زندگی در پرستاران کره­ای به بررسی سطح رضایت کاری و فرسودگی شغلی و رضایت از زندگی در میان پرستاران پرداخت و مشخص گردید بین رضایت از زندگی و رضایت کاری رابطه مثبت و بین رضایت از زندگی و فرسودگی شغلی رابطه منفی وجود دارد.
فصل سوم
روش اجرای پژوهش