با توجه به این حقیقت که بین ۲۵-۱۵% از بیماران درمان شده با درمان خط اول باز هم مبتلا به عفونت با این ارگانیسم باقی می مانند، روشهای جدیدی برای درمان در دست بررسی هستند. یکی از روشهایی که نتایج امیدوار کننده ای داشته است درمان زنجیره ای[۲] است. این درمان مشتمل است بر ۵ روز آموکسی سیلین وPPI و سپس ۵ روز دیگر PPI به اضافه تینیدازول و کلاریترومایسین. مطالعات اولیه نشان داده اند که میزان ریشه کنی عفونت با این روش بیش از ۹۰% بوده و بیماران نیز به خوبی آن را تحمل کرده اند در ایالات متحده هنوز این یافته ها اثبات نشده اند و کاربرد این روش میسر نشده است.
در ایالات متحده، عفونت مجدد پس از درمان موفقیت آمیز هلیکوباکترپیلوری نادر است (کمتر از ۱% در سال) در صورتی که عفونت بعدی در عرض ۶ ماه پس از اتمام درمان دروی دهد، تبشترین احتمال آن عود است، در حالی که پس از این زمان نشانه عفونت مجدد خواهد بود (۱).
۱۸-۲ مروری بر مطالعات انجام شده
میزان شیوع هلیکوباکترپیلوری در افراد دیابتی در مطالعات مختلف متفاوت گزارش شده است. بر طبق برخی از مطالعات شیوع هلیکوباکترپیلوری در افراد دیابتی بیش از افراد غیر دیابتی است و میزان شیوع با مدت زمان ابتلا به دیابت ارتباط دارد (۱۱) .در مطالعه Demin و همکاران که در کشور ترکیه انجام شده است و ۱۴۱ بیمار دیابتی و ۱۴۲ مورد غیر دیابتی بررسی شده اند میزان شیوع هلیکوباکترپیلوری در افراد دیابتی کمی بیش از افراد غیردیابتی است اما این تفاوت معنی دار نبوده است (۶۱/۷% در برابر ۵۸/۵%) (۲۱) اما در مطالعه Agrawal و همکاران در سال ۲۰۱۰ انجام شد میزان شیوع هلیکوباکترپیلوری به طور معنی داری بین افراد دیابتی بالاتر بوده است (۱۳) در مقابل برخی از مطالعات وجود میکروآنژیوپاتی در افراد دیابتی را به عنوان یک فاکتور منفی در کلونیزاسیون Hpylori در افراد دیابتی مطرح می کند (۱۱).
عفونت هلیکوباکترپیلوری باعث افزایش فاکتورهای التهابی نظیر IL-8،TNFα در بیماران مبتلا می شود (۳). این فاکتورهای التهاب ممکن است باعث تغییرات متابولیک در افراد مبتلا شود، یکی از این موارد که در حال بررسی می باشد، ایجاد مقاومت در برابر انسولین در افراد مبتلا می باشد.
مطالعات مختلفی در مورد ارتباط هلیکوباکترپیلوری با میزان مقاومت به انسولین انجام شده است که در ادامه به برخی از آنها اشاره خواهیم کرد.
مطالعه Gillam (6)
این مطالعه در سال ۲۰۰۴ انجام شده است و مردان ۷۴-۴۰ را مورد بررسی قرار دادند. در این مطالعه ارتباطی بین ابتلا به عفونت هلیکوباکترپیلوری و مقاومت به انسولین کشف نشد.
مطالعه AYdomir (4)
این مطالعه در سال ۲۰۰۵ انجام شد و ۶۳ بیمار دیابتی را مورد بررسی قرار دادند و افراد را به دو گروه بر اساس ابتلا و عدم ابتلا به Hpylori تقسیم کردند.در این مطالعه بین عفونت Hpylori و مقاومت به انسولین ارتباط معنی داری وجود داشته است. محققین مطرح نموده اندکه التهاب مزمن و اختلال در تنظیم هورمونهای Coanter – regulatory می تواند عامل مقاومت به انسولین باشد.
مطالعه Mehmet و همکاران (۱۴)
در این مطالعه که در سال ۲۰۰۶ انجام شده است ۵۵ بیمار مبتلا به هلیکوباکترپیلوری و ۴۸ بیمار غیر مبتلا به هلیکوباکترپیلوری را مورد بررسی قرار دادند و بطور معنی داری میزان مقاومت به انسولین را در بین افراد مبتلا به هلیکوباکترپیلوری بالاتر گزارش کردند.
مطالعه OZdem و همکاران (۹)
این مطالعه در سال ۲۰۰۷ انجام شده است و ۳۰ کودک مبتلا به هلیکوباکترپیلوری و ۲۹ کودک بدون آلودگی با هلیکوباکترپیلوری را مورد بررسی قرار دادند و ارتباط قطعی بین ابتلا به عفونت هلیکوباکترپیلوری و میزان مقاومت به انسولین را گزارش کردند.
مطالعه EShraghian و همکاران (۱۰)
این مطالعه در سال ۲۰۰۹ انجام شد و ۷۱ مورد (۴۳ نفر مبتلا به هلیکوباکترپیلوری و ۲۸ نفر غیر مبتلا) را مورد بررسی قرار دادند و ابتلا به عفونت هلیکوباکترپیلوری را به عنوان یک عامل خطر جهت مقاومت به انسولین مطرح کردند.
مطالعه Wang و همکاران (۱۵)
این مطالعه نیز در سال ۲۰۰۹ انجام شده است و ۱۳۰ بیمار دیابتی نوع ۲ را مورد بررسی قرار داده است که ۷۲ بیمار مبتلا به هلیکوباکترپیلوری بودند. در این مطالعه ارتباط معنی داری بین عفونت هلیکوباکترپیلوری و میزان مقاومت به انسولین پیدا نشده است.
مطالعه Gnyi و همکاران (۳)
این مطالعه در سال ۲۰۰۹ انجام شده است و ۱۵۹۸ نفر را مورد بررسی قرار دادند و محققین در نهایت ارتباط معنی داری بین عفونت هلیکوباکترپیلوری و مقاومت به انسولین را گزارش کرده اند.
مطالعه Gen و همکاران (۱۶):
این مطالعه نیز در سال ۲۰۱۰ انجام شده است و ۱۵۹ بیمار را مورد بررسی قرار داده اند. محققین گزارش کرده اند که درمان هلیکوباکترپیلوری دارای اثرات مفید بر میزان مقاومت به انسولین و مارکر التهابی دارد و ممکن است ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری از بیماری های کرونری و سندرم متابولیک جلوگیری کند.
مطالعه Park و همکاران (۲۳):
این مطالعه در سال ۲۰۰۵ انجام شده است و ۱۶۹ بیمار را مورد بررسی قرار داده اند محققین گزارش کرده اند که ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری تاثیری روی پارامترهای التهابی و سندرم های متابولیک از جمله مقاومت به انسولین ندارد.
مطالعه Naja و همکاران (۲۴)
این مطالعه در سال ۲۰۱۲ انجام شده است و ۳۰۸ بیمار مورد بررسی قرار داده اند. محققین گزارش کرده اند که ارتباطی بین هلیکوباکترپیلوری و سندم متابولیک از جمله IR وجود ندارد و ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری برای جلوگیری از IR و سندرم متابولیک تاثیری ندارد.
فصل سوم
نوع پژوهش
جامعه پژوهش
واحد پژوهش
شرایط نمونه ها
متغیرها
روش محاسبه و حجم نمونه
روش نمونه گیری
روش اجرای پژوهش
روش تجزیه و تحلیل اطلاعات
ملاحظات اخلاقی
۱-۳ نوع پژوهش:
پژوهش اخیر یک مطالعه مقطعی cross sectional)) بود.
۲-۳ جامعه پژوهش:
این پژوهش از خرداد ۱۳۹۱ تاآبان ۱۳۹۱ در بیماران دیابتی مراجعه کننده به درمانگاه دیابت مرکز آموزشی-درمانی شهید دکتر بهشتی (ره) استان قم انجام شد.
۳-۳ واحد پژوهش
هر بیمار مبتلا به دیابت که در مدت زمان پژوهش جهت چک آپ به این مرکز مراجعه کردند واحد پژوهش ما را تشکیل می دهد.
۴-۳ شرایط نمونه ها (معیار ورود به مطالعه و خروج از آن)
معیارهای ورود به مطالعه:
۱-دیابتی بودن بیمار
۲-تحت درمان مناسب جهت کنترل دیابت
معیارهای خروج از مطالعه:
۱- بیماران دیابتی که انسولین مصرف کنند
۲- افراد سیگاری
عکس مرتبط با سیگار
۳- زنان باردار
۴- بیماران با سابقه درمان هلیکوباکترپیلوری (مهارکننده پمپ پروتون، مسدود کننده H2، بیسموت )
۵-۳ متغیرها:
جدول ۱-۳٫ نام، نوع و تعریف عملی متغیرها و نحوه اندازه گیری آنها
برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت fotka.ir مراجعه نمایید.
حق انحصاری © 2021 مطالب علمی گلچین شده. کلیه حقوق محفو
