کنوانسیون بیابان زدایی: ۳ وضعیت تالاب و حوزه آبریز رابطه ای غیر قابل انکار و مستمر با پدیده بیابان زدایی دارد. جریان آب رودخانه ها و تالاب های با وضعیت مطلوب بر میزان پوشش گیاهی مناطق اطراف، افزایش رطوبت هوا، حیات وحش، زندگی انسان ها و نیز توسعه صنعت شیلات و گردشگری اثر مستقیم دارد و در نتیجه مانعی طبیعی در مقابل گسترش بیابان و پدیده بیابان زدایی محسوب می گردند. از این رو همکاری بین دبیرخانه های کنوانسیون رامسر و کنوانسیون بیابان زدایی از اهمیت زیادی برخوردار است. در این چارچوب، امضای تفاهم نامه همکاری بین دو دبیرخانه در دسامبر ۱۹۹۸ در حاشیه دومین نشست طرف های کنوانسیون بیابان زدایی در داکار پایتخت سنگال قابل توجه است. در تفاهم نامه یاد شده راه های افزایش ارتباط بین دو دبیرخانه، هماهنگی فعالیت ها و جلوگیری از دوباره کاری مورد اشاره قرار گرفته است.
تصویر درباره گردشگری

_____________________________
۱ World Heritage Convention.
۲ Man and Biosphere Program
۳ United Nation Convention to Compat Desertification in Countification in Countries Experiences Serious Drought and/or Desertification, Particularly in Africa

کنوانسیون تغییر آب و هوا: ۱ کنوانسیون تغییر آب و هوا از اهمیت فراوانی در میان معاهدات چند جانبه زیست محیطی برخوردار است. دبیرخانه کنوانسیون یاد شده جزواتی تحت عنوان «تالاب ها و تغییر آب و هوا» منتشر نموده است. دبیرخانه کنوانسیون تغییر آب و هوایی همچنین در همکاری با کمیته علمی آن موسوم به «پانل بین المللی تغییر آب و هوا» با دبیرخانه رامسر مسایل مربوط به تالاب ها را مورد توجه قرار می دهد. شایان ذکر آن که در اثر گرم شدن تدریجی زمین و بروز پدیده تغییر آب و هوا، الگوهای بارش تغییر نموده برخی مناطق شاهد خشکسالی و کمبود آب، بارش آنی و سیلاب، خشک شدن یا کاهش حجم آب برخی تالاب ها، رانش زمین و آسیب وارد شدن به بسیاری از گونه های گیاهی و جانوری به ویژه آبزیان می شود. از این رو،همکاری دو دبیرخانه خصوصا ً با تبادل دانش و اطلاعات، کارایی دو دبیرخاه را افزایش داده، دولت ها را در گرفتن تصمیمات صحیح تر و به حداقل رساندن آسیب و مخاطرات یاری می رساند.

کنوانسیون رامسر با توجه به موضوعات تحت پوشش کمی عجیب به نظر برسد. اما تجارت محصولات تالابی که در توسعه و شکوفایی اقتصاد محلی موثر است، میتواند توجیه کافی در این زمینه ارائه نماید. یک تفاهم نامه در سپتامبر ۲۰۰۲ بین دبیرخانه کنوانسیون رامسر و دبیرخانه آنکتاد امضا گردید و در آن مبادله اطلاعات پیرامون تجارت و سرمایه گذاری در مورد خدمات و تولیدات تالابی گنجانده شد.
عکس مرتبط با اقتصاد

مبحث دوم: سایر نظام های معاهداتی مرتبط، در حفاظت از محیط زیست تالاب ها
عکس مرتبط با محیط زیست
گفتار اول: کنوانسیون تنوع زیستی ۱۹۹۲
زیستگاه های طبیعی، جوامع زیستی و چرخه های اکولوژیکی را از یکدیگر بازشناسی می کند که در آن ها گونه های متنوع تکامل یافته و به طور بی نظیری به سازگاری می رسند. گونه ها برای بقا و تولید مثل به محیط زیست پیرامونشان (دما، رطوبت، آب، خاک و تغذیه) وابسته هستند. اکوسیستم ها در برگیرنده روابط پیچیده گونه ها و عملکرد اندام آن ها بوده و تحت حکومت قواعد طبیعی منتهی به توازن هستند. تنوع اکوسیستم ها خود بخش ضروری تنوع زیستی به شمار می رود. (شیلتون،۲۱۳)
______________________________
۱ United Nation Framework Convention On Climate Change.
همانطور که در بخش ابتدایی پژوهش گفته شد، تالاب ها محیط مناسبی را برای حیات گونه های متنوع گیاهان و جانوران فراهم می کنند. بنابراین کارکرد تنوع زیستی تالاب ها از اهمیت به سزایی برخوردار است. برخی از کارشناسان امور زیستی، کاهش تنوع زیستی را به طور عمده به دلیل تغییر و تخریب زیستگاه ها می دانند. در مقدمه کنوانسیون تنوع زیستی آمده است که شرط اصلی حفظ تنوع زیستی، حفاظت از اکوسیستم ها و زیستگاه های طبیعی است.
تنظیم قواعد بهره برداری و حفاظت از تنوع زیستی بی معنا خواهد بود اگر به تخریب زیستگاه ها و قلمرو های زیستی توجه نشود. از این رو در همه معاهدات مربوط به حفاظت از تنوع زیستی، به حمایت و مراقبت از زیستگاه ها توجه شده است.
تنوع زیستی، مجموعه متنوعی از گونه های مختلف گیاهی و جانوری است که همچون شبکه ایی به هم متصل هستند.
کنوانسیون تنوع زیستی در ماده ۲، تنوع زیستی را چنین معنی کرده است: « تنوع زیستی قابلیت تمایز بین ارگانیسم های زنده از هر منبع که شامل اکوسیستم های زمینی، دریایی و دیگر اکوسیستم های آبزی، همچنین شامل ترکیبات اکولوژی که بخشی از اکوسیستم را تشکیل می دهند، می باشد. این مفهوم شامل تنوع در درون گونه ها، بین گونه ها و تنوع اکوسیستم می باشد».
در این میان کنوانسیون تنوع زیستی ۱۹۹۲ در حمایت و حفاظت از تنوع موجود در تالاب ها نقش ویژه ای را ایفا می کند.
کنوانسیون تنوع زیستی، که به طور مستقیم در مواد ۹ و ۱۰ به حمایت از اکوسیستم می پردازد، نشان دهنده رویکرد و نگرش اکوسیستمی این کنوانسیون است. البته کنوانسیون، در متن خود، اکوسیستم را به صورت کلی در مقررات مختلف خود مدنظر قرار داده و جرئیات الزام آوری برای آن معرفی نکرده است. اما رویکرد اکوسیستمی، نخستین بار در چارچوب یک رویکرد نوین برای حمایت از تنوع زیستی، در کنفرانس اعضا در سال ۲۰۰۰ معرفی شد، که ابتکار جدیدی است.
کنوانسیون تنوع زیستی معاهده ایی فراگیر است، زیرا حمایت آن گونه های خاص یا زیستگاه های معین محدود نمی شود، بلکه همه گونه های گیاهی و جانوری و همه زیستگاه خای آبی و خاکی را در بر می گیرد.
باید اذعان داشت که کنوانسیون از جهت دیگر نیز جامعیت دارد؛ موضوع آن به حفاظت محدود نمی شود، بلکه درباره بهره برداری از تنوع زیستی نیز ، قواعد مورد نیاز را مقرر کرده است. این کنوانسیون در قیاس با معاهداتی که پیش از این درباره تنوع زیستی تنظیم می شدند، قلمرو گسترده تری را پوشش می دهد.
در سال ۱۹۸۴ اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت، مجموعه اصولی برای حفاظت از منابع ژنتیکی وحشی تهیه کرد. با تغییراتی که در سند پیشین ایجاد شد و به صورت پیش نویس کنوانسیونی درآمد، مجمع عمومی اتحادیه در سال ۱۹۸۸، آن را تایید کرد. این سند به حفاظت از تنوع زیستی منحصر شد. چندی بعد با تصمیم شورای احکام یونپ و تشکیل یک کارگروه برای تنظیم کنوانسیون، پیش نویسی تهیه شد که به موضوع حفاظت از تنوع زیستی، بهره برداری را نیز افزود. (sands&Galizzi,2004,516)و متن تنظیمی در ژوئن ۱۹۹۲ در کنفرانس ملل متحد در ریودوژانیرو، موسوم به « کنفرانس سازمان ملل درباره محیط زیست و توسعه» تصویب شد. ۱
دولت های متعاهد در ماده ۱ اعلام کردند که با تهیه این کنوانسیون، دستیابی به سه هدف، ۱) حفظ تنوع زیستی ، ۲) استفاده پایدار از اجزای تنوع زیستی، ۳) بهره مندی مشترک از منابع ژنیتکی را پی می گیرند. معاهده برای مساعدت در اجرا و دستیابی به این اهداف، سه رکن، کنفرانس طرف های معاهده، رکن علمی و فنی و دبیرخانه را ایجاد کرده است. نهادهای کنوانسیون، در توسعه و اجرای کنوانسیون نقش مهمی دارند.
کنفرانس اعضا یا همان « کنفرانس طرف های معاهده» ۱ بر اساس ماده ۲۳ تشکیل می شود. این رکن معاهده نظارت بر اجرای معاهده و هدایت آن را عهده دار است. کنفرانس بودجه را تصویب می کند، گزارش های ملی را بررسی می نماید، پروتکل و ضمائم جدید را در صورت نیاز، به تصویب می رساند و جهت پیش راندن ساز و کار مالی کنوانسیون، شیوه مناسب را ارائه میکند. ترتیب تشکیل اجلاس ها در کنوانسیون پیش بینی نشده است، اما در آوریل ۲۰۰۲ در لاهه، تصویب شد که اجلاس های عادی در هر دو سال یکبار برگزار شوند. امکان برپایی اجلاس ویژه نیز وجود دارد.
کنفرانس اعضا در دومین اجلاس خود تصویب کرد که اولویت کاری را موضوع اکوسیستم قرار دهد. این موضع کنفرانس در گردهمایی بعدی نیز تایید و تکرار شد، که از
______________________________
۱ کنوانسیون تنوع زیستی در ۵ ژوئن ۱۹۹۲ تصویب و پس از تودیع سی امین سند، در ۲۹ دسامبر ۱۹۹۳ لازم الجرا شد. کنوانسیون را دارای ۴۲ ماده و دو ضمیمه لاینفک می باشد. ضمیمه نخست درباره شناسایی و نظارت و ضمیمه دوم درباره داوری و سازش است.
اهمیت مسئله اکوسیستم نزد جامعه بین المللی حکایت می کند. نگرش اکوسیستمی به تنوع زیستی، رمز هماهنگی و گسترش قواعد حمایت کننده از آن است که پیوسته در اجلاس بعدی کنفرانس اعضا پیگیری می شود.
«رویکرد اکوسیستمی» ۱ در کنفرانس چهارم و پنجم اعضا نهادینه شد، به صورتیکه امروزه یکی از مفاهیم اساسی حمایت از تنوع زیستی، در معنای کلان آن است. اگرچه اکوسیستم در کنوانسیون تعریف شده است، اما رویکرد اکوسیستمی، روشی بود که در جریان فعالیت کنفرانس اعضا پدیدار شد. بر اساس این رویکرد، اکوسیستم، یک واحد کارکردی شامل جانداران و محیط بی جان اطراف آنان است که به صورت یکپارچه و منسجم مدیریت خواهد شد.
«رکن فرعی مشاوره علمی،فنی و فناوری» به اتکای ماده ۲۵ کنوانسیون تشکیل شده است. این نهاد مشاوره های فنی، فناوری و علمی لازم را درباره حمایت از تنوع زیستی به کنفرانس اعضا ارائه می کند.
این نهاد با تبیین جنبه های علمی و فنی کنوانسیون، سبب می شود که کنوانسیون به درستی به اجرا گذاشته شود. مشارکت در این نهاد برای تمام کشورهای عضو آزاد است. کنفرانس به طور معمول پیش از تصمیم گیری، از مشاوره این رکن بهره می گیرد. دز مواردی به صراحت به توصیه های آن در تصمیم خود اذعان داشته است.(refuse,2007,406)
«دبیرخانه»، به موجب ماده ۲۴ کنوانسیون تشکیل شده است که وظیفه اصلی آن فراهم آوردن مقدمات برگزاری کنفرانس های اعضا و نشست های سایر ارکان کنوانسیون و انجام هماهمگی های لازم اداری است. مقر دبیرخانه در مونترال کانادا قرار دارد. دبیرخانه وسایل هماهنگی و ارتباط با سایر کنوانسیون ها و سازمان های بین المللی را تهیه می کند و اقدامات ضروری برای حضور و مشارکت نماینده کنوانسیون در سایر سازمان های بین المللی را فراهم می آورد. طبق ماده ۲۷ «آیین نامه کنوانسیون»، مدیر اجرایی در راس دبیرخانه مشغول به کار می شود و میتواند در تمام کنفرانس های اعضا و سایر ارکان کنوانسیون حضور داشته باشد.
ساز و کار مالی کنوانسیون طبق ماده ۳۹ و در جهت اجرای مفاد بند ماده ۲۱، درباره اعطای کمک به کشورهای رو به توسعه و در پی تصمیم نخستین اجلاس کنفرانس اعضا، تحت
______________________________

۱ Ecosystem approach
اختیار «جف» قرار داده شده است. ۱ ساز و کار مالی مستقلی تا به امروز برای پیشبرد کنوانسیون ایجاد نشده است و از این رو همکاری میان جف و کنوانسیون همچنان ادامه دارد. «ساز و کار اتاق تهاتر» به موجب بند سوم ماده ۱۸ و پیرو مصبات کنفرانس اول و دوم اعضا، برپا گردید. هدف از این سازو کار ، اجرای مواد ۱۶ تا ۱۹ درباره انتقال فناوری، تبادل اطلاعات و همکاری علمی و فنی است. این امر در دبیرخانه کنوانسیون انجام می شود. علاوه بر ارکان اصلی کنوانسیون، کمیته ها و گروه هایی، با اختیارات محدود و معین درباره موضوعات گوناگون نیز، حسب نیاز ایجاد شده اند.
به دلیل پیوستگی و ارتباط بین حفاظت از تنوع زیستی و تالاب به عنوان بستری برای وجود تنوع زیستی، بین دو کنوانسیون تنوع زیستی و رامسر تعاملات و ارتباطات مثبتی حاصل گردیده است.
کنوانسیون تنوع زیستی و کنوانسیون رامسر صرفا به دلیل پیوستگی بین اکوسیستم ها با هم مرتبط نیستند، بلکه در نتیجه پیوندهای سیاسی با هم در ارتباطند.
کنوانسیون رامسر در انجام ماموریت های خود با کنوانسیون تنوع زیستی (CBD) مشترک عمل می کنند، زیرا استفاده عاقلانه از تالاب ها به بهره گیری از رهیافت های اکوسیستمی تعیین شده از سوی کنوانسیون تنوع زیستی بستگی دارد. اگرچه کنوانسیون رامسر و تنوع زیستی مرکز توجه و متعاهدین متفاوتی دارند، اجرای هریک از این کنوانسیون ها به لحاظ کردن پیوندهای اکوسیستمی نیاز دارد، بدین طریق تقویت اهمیت تنگاتنگ میان CBDو کنوانسیون رامسر وجود دارد. ۲
پیوند اولیه بین برنامه کاری کنوانسیون تنوع زیستی راجع به جنگل ها و کنوانسیون رامسر مرتبط با آب می باشد. اصول راهنمایی قابل انطباق هر یک از این کنوانسیون ها (رهیافت اکوسیستمی کنوانسیون تنوع زیستی و مفهوم استفاده عاقلانه کنوانسیون رامسر)، سیاست های پرداختن به پیوند های اکولوژیکی میان آب، تالاب ها و جنگل ها را در سطح چشم اندازها تسریع می نماید.
______________________________
۱ Secretariat of the Convention on Biological Diversity, Handbook of the Convention on Biological Diversity, p. 305
۲ CBD Technical Series. Water, Wetlands and Forests: A Review of Ecological, Economic and polisy Linkages, 2012, No. 47, p.36.
اما، در عمل و در سطح برنامه های کاری کنوانسیون تنوع زیستی، همیشه پیوند های مربوطه یکپارچه نیستند. گستره برنامه های کاری کنوانسیون تنوع زیستی راجع به جنگل ها، اهمیت همکاری در موضوعات خاصی را یادآور می شود، و بنابراین این ضرورت وجود دارد که مشارکت مطلوب تری با کنوانسیون رامسر در محدوده چارچوب مدیریت جنگل به منظور پرداختن به اهمیت پیوند ها با تالاب صورت گیرد. برنامه کاری همچنین از مشارکت کامل ذینفعان مربوطه که از جمله کنوانسیون رامسر است، در اعمال و اجرای برنامه های کاری حمایت به عمل می آورد. برنامه کاری بر این امر اذعان دارد که، علاوه بر پیوندهای اکوسیستمی، بخش عمده ایی از جنگل ها، تالاب ها می باشند و بنابراین مشترکاتی راجع به جنگل ها و آب های درون سرزمینی در برنامه های هر دو کنوانسیون قرار می گیرد.
به منظور پرداختن به منافع مشترک، هر دو کنوانسیون راجع به یک برنامه کاری مشترک توافق کرده اند. این برنامه کاری مشترک بر اتخاذ روش های حمایتی از اهداف و اصول هر دو کنوانسیون تاکید دارد.
گفتار دوم: کنوانسیون حمایت از میراث فرهنگی و طبیعی جهان ۱۹۷۲
به ترتیب تاریخی، این کنوانسیون، دومین معاهده از چهار معاهده حمایت طبیعی جهانی است که مقدم بر کنوانسیون تنوع زیستی است.
این یونسکو بود که چنین ایده ای را مطرح کرد تا میزبان برگزاری مذاکراتی باشد که در هفدهمین اجلاس کنفرانس عمومی آن در سال ۱۹۷۲ به پیش بینی دبیرخانه این کنوانسیون تصویب شد.
مشخصه اصلی که توسط یونسکو آماده شده بود، فقط در مورد آثار تاریخی، گروهی از بناها و مکان های با ارزش جهانی، منطبق با وظیفه سازمان های فرهنگی بحث می کرد. از طرفی در همین زمان IUCN در حال تهیه پیش نویس کنوانسیونی برای حمایت از میراث طبیعی بود. مذاکره کنندگان به منظور پیشگیری از تعدد کنوانسیون ها و تعارضات غیر قابل اجتناب، بر سر ملحق کردن مفهوم میراث طبیعی داخل متن کنوانسیون توافق کردند. در نتیجه، میراث طبیعی و فرهنگی برابر قرار گرفت و از دیدگاه جهانیان با ارزش یکسانی شناخته شد. اگرچه تفاوت هایی در ماهیت و تدابیر لازم برای هر یک از انواع میراث به چشم می خورد، اما با وصف منحصر به فرد بودن، زمانی که در معرض تهدید جدی یا تخریب بخشی از میراث قرار می گیرند، این تفاوت ها ناچیز جلوه می کنند. (کیس الکساندر،۲۶۴،۱۳۸۶)
اهداف کنوانسیون در ماده جداگانه، چنان که در بسیاری از معاهدات متداول است، بیان نشده و ناگذیر مقصود و هدف معاهده را باید از مقدمه و مفاد آن استنباط کرد. هدف دولت های متعاهد، با در نظر گرفتن این که میراث فرهنگی و طبیعی، نه تنها بر اثر عوامل عادی تخریب می شوند، بلکه به علت تحول زندگی اجتماعی و اقتصادی، با پدیده های مخرب و زیان بار، وخامت آن تشدید می گردد، بیش از پیش در معرض تهدید قرار می گیرند. با توجه به اینکه برخی از میراث طبیعی و فرهنگی دارای مزایای استثنایی هستند که باید به عنوان میراث جهانی بشریت حفظ گردند و اینکه در مقابل وسعت و وخامت خطرات جدیدی که این اموال را تهدید می کند، لازم است که جامعه بین المللی با بذل کمک جمعی، که جای اقدامات دولت مربوطه را نمی گیرد، لیکن کمک موثری برای آن به شمار می رود، در امر حمایت از میراث فرهنگی و طبیعی دارای ارزش جهانی استثنایی، شرکت جوید. با توجه به این که برای نیل به این مقصود ضرورت دارد مقررات تازه ای به صورت کنوانسیون، که متضمن روش موثری، جهت حمایت جمعی میراث فرهنگی و طبیعی دارای ارزش جهانی استثنایی باشد، به نحو دائم و بر طبق روش های علمی و جدید وضع گردد، این کنوانسیون مورد تصویب قرار گرفت.۱
تصویر درباره جامعه شناسی و علوم اجتماعی
کنوانسیون حمایت از میراث فرهنگی و طبیعی جهان ( کنوانسیون میراث جهانی) در ارتباط با شناسایی، حمایت و حفاظت از سایت های با اهمیت فرهنگی و طبیعی است که در قلمرو دولت های عضو قرار گرفته است. متعاهدین بر اساس مواد ۱ و ۲ کنوانسیون، به شناسایی و ترسیم سایت های قرار گرفته در قلمرو سرزمینی شان به عنوان میراث طبیعی بر اساس ماده ۲ عبارتست از : «آثار طبیعی متشکل از ساختارهای فیزیکی و بیولوژیکی و یا مجموعه ای از این نوع ساختارها که به لحاظ زیبایی شناسی و فیزیوگرافیکی، و مناطق کاملا مشخص که زیستگاه حیوانات و گیاهان تهدید شده و به لحاظ علمی و حفاظتی دارای ارزش جهانی برجسته و ممتاز هستند؛ محوطه های طبیعی یا مناطق کاملا مشخص طبیعی که به لحاظ علمی و حفاظتی و زیبایی طبیعی، حائز ارزش جهانی برجسته و بی بدیل هستند.»
در واقع باید گفت که میراث طبیعی از نظر کنوانسیون، مناطق مشخصی هستند که زیستگاه حیوانات و گیاهان تهدید شده بوده و از لحاظ علمی و حفاظتی، ارزش جهانی ممتازی دارند.
______________________________
۱ مجموعه کمیسیون های بین المللی تصویبی دولت ایران، جلد پنجم، ص ۴۸۸٫
منظور از حیوانات و گیاهان تهدید شده، گونه های در معرض انقراض و کمیاب است، کنوانسیون از زیستگاه حمایت می کند.
گونه ای که در معرض انقراض است به خودی خود مورد حمایت کنوانسیون قرار نمی گیرد. بلکه مناطق طبیعی چشمگیر، که در بردارنده کونه های کمیاب هم هستند، مجموعا وضعیت مناسبی را بوجود می آورند که آن منطقه توجه جامعه بین المللی را معطوف به خود کند و در زمره میراث طبیعی جهانی قرار می گیرد. این کنوانسیون مانند کنوانسیون رامسر یک «معاهده منطقه محور» است.
بر اساس ماده ۵، متعاهدین یک تعهد عام وکلی مبنی بر اتخاذ اقداماتی به منظور حمایت، حفاظت و تعیین سایت هایی واقع در قلمرو سرزمینی شان را دارند. این اقدامات عبارتست از :

برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت zusa.ir مراجعه نمایید.

بسط و توسعه تحقیقات و مطالعات علمی و فنی و اتخاذ روش های اجرایی به منظور قادر کردن دولت های عضو در مواجهه با خطراتی که تهدیدی جدی در مقابل با میراث فرهنگی و طبیعی به شمار می رود؛

اتخاذ روش های قانونی، علمی، فنی و اجرایی و تدابیر مالی مورد نیاز برای شناسایی، حمایت، حفاظت و احیای میراث فرهنگی یا طبیعی.

در حالی که هر دولت عضو به حفظ میراث فرهنگی و طبیعی واقع در قلمرو خود ملزم شده است، همه دولت های عضو رسما می پذیرند که میراث مذکور، جهانی به شمار رود و بر عهده جامعه بین المللی است که به دلیل حمایت از این میراث، همکاری کنند. بنابراین دولت های عضو متعهدند در شناسایی، حمایت و حفاظت از این میراث، در صورت تقاضای دولتی که میراث در سرزمین آن قرار دارد، کمک کنند. علاوه براین و جالب تر اینکه، هر دولت عضو متعهد می شود که آگاهانه از هرگونه اقدامی که ممکن است به طور مستقیم یا غیر مستقیم به میراث واقع در قلمرو سایر دولت ها لطمه زند، خودداری کند (ماده ۶). سرانجام ماده ۷ اصل نظام همکاری و کمک بین المللی طرح شده را برای حمایت از اعضا در تلاششان برای حفاظت و شناسایی این میراث مقرر می دارد.
کنوانسیون، کمیته میراث جهانی را تاسیس کرد که یکی وظایف اصلی آن تهیه، چاپ و انتشار «فهرست میراث جهانی» است . پیشنهاد فهرست کردن توسط هر یک از اعضا ارائه می شود. سپس این پیشنهادها ، در نظر کمیته بر اساس معیارها و دستورالعمل هایی که خود وضع کرده است، بررسی می شوند. این معیارها جدی هستند و پیشنهاد ها برای ثبت در فهرست، ممکن است رد شوند. ثبت هریک از اموال میراث جهانی، مستلزم موافقت دولت مربوطه است. نسبت به پیشنهادهای رد شده کنوانسیون آشکارا بیان می کند که این امر به هیچ وجه به معنای آن نیست که اموال مزبور برای مقاصدی غیر از آنچه برای ثبت در این فهرست ها در نظر گرفته شده، دارای ارزش جهانی نیستند.(ماده ۱۲).
برای اینکه یک سایت در فهرست میراث جهانی قرار گیرد، آن سایت بایستی معیارهای انتخاب را داشته باشد. این معیارها در رهنمون های عملیاتی توضیح داده شده اند. این معیارها به طور منظم توسط کمیته میراث جهانی برای سازگاری با تکاملی که مفهوم میراث جهانی داشته است، مورد بازبینی قرار گرفته است. دارایی های طبیعی باید شرایط زیر داشته باشند:

نمونه های فوق العاده ای باشند که فرایندهای مهم در حال جریان زمین شناسی و زیستی را در تکامل و توسعه اکوسیستم های خاکی، آب تازه، ساحلی و دریایی و جوامعی از گیاهان و حیوانات ارائه کند؛