به دلیل تأکید آیتالله جوادی آملی بر ضرورت شناخت و آگاهی مفسر به فضا و جوّ نزول قرآن، در کنار شناخت اسباب نزول، این مطلب را به نقل از ایشان میآوریم:
«مفسران قرآن کریم عنایت و اهتمام ویژهای به تبیین شأن و سبب نزول آیات قرآن نشان داده اند،[۱۰۱] ولی «فضای نزول» که مربوط به مجموع یک سوره است و «جوّ نزول» که مربوط به مجموع قرآن کریم است مورد عنایت و توجه مفسران واقع نشده و در تفاسیر موجود مطرح نشده است.
فرق شأن نزول با فضا و جوّ نزول در این است که «شأن نزول» یا «سبب نزول» حوادثی است که در عصر پیامبر اکرم در محدودهی حجاز یا خارج از آن رخ داده و همچنین مناسبتها و عواملی است که زمینهساز[۱۰۲] نزول یک یا چند آیه از آیات قرآن کریم بوده است.
اما «فضای نزول» که مربوط به مجموع یک سوره است بررسی اوضاع عمومی، اوصاف مردمی، رخدادها و شرایط ویژهای است که در مدت نزول یک سوره در حجاز و خارج آن وجود داشته است. هر یک از سورههای قرآن کریم فصل جدیدی بود که با نزول آیهی کریمهی ( بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم )گشوده میشد و با نزول بسم الله ِسورهی بعد، پایان میپذیرفت. سورههای قرآن کریم برخی بهطور دفعی نازل شده است؛ مانند سورههای حمد، انعام و نصر و برخی به تدریج و در طی چند ماه یا چند سال نازل شده است و در طی مدت نزول یک سوره در محدودهی زندگی مسلمانان و جهان خارج حوادثی رخ داده و شرایطی خاص حاکم بوده است. کشف و پردهبرداری از این رخدادها و شرایط و تبیین آن در آغاز هر یک از سورهها، ترسیم فضای نزول آن سوره خواهد بود.
اما «جوّنزول» مربوط به سراسر قرآن کریم است و مراد از آن بستر مناسب زمانی و مکانی نزول سراسر قرآن است. قرآن کریم در طیّ ۲۳ سال بر قلب مطهر و گرامی پیامبر اکرم نازل شد. حوادثی که در طی سالیان نزول قرآن در حوزهی اسلامی و یا خارج از قلمرو زندگی مسلمانان و حکومت اسلامی پدید آمد و شرایط و افکاری که بر آن حاکم بود و یا رخدادهایی که بر اثر نزول آیات قرآن کریم در جهان آن روز پدید آمد، «جوّ نزول قرآن» است.»[۱۰۳]
۲-۳-۲-۲-تفاوت شأن، فضا و جوّ نزول
«سه عنوان یاد شده (شأن، فضا و جوّ نزول) افزون بر این تفاوت که اولی مخصوص یک یا چند آیه است، دومی مربوط به یک سوره و سومی مربوط به همهی قرآن، تفاوت دیگری نیز دارد که شأن نزول تنها ناظر به تأثیر یکجانبهی رخدادهای خاص، بر نزول آیه یا آیات است، ولی در فضای نزول سوره و همچنین جوّ نزول قرآن سخن از تعامل و تعاطی (تأثیر دو جانبهی) فضای بیرونی با نزول سوره یا جوّ جهانی با نزول مجموع قرآن است؛ بدین معنا که هم فضا و جوّ موجود، مقتضی نزول سوره و کل قرآن بود و هم نزول سوره و تنزل مجموع قرآن فضا و جوّ را دگرگون میساخت.
راهیابی به معارف قرآن کریم تا حدودی در گرو آگاهی به شأن، فضا و جوّ نزول است. در بررسی فضای نزول سورهها و جوّ نزول مجموعهی قرآن از منابع مختلف تاریخ، حدیث و خود قرآن کریم میتوان استفاده کرد و این رسالت مفسران قرآن است که کمبود موجود در بخش فضای نزول سورهها و جوّ نزول قرآن را ترمیم کنند.»[۱۰۴]
«شأن نزول غیر از فضای نزول است: فضای نزول همان تقارن تاریخی آیه با سنّت جاهلی است؛ یعنی در زمان بعثت، سنّتی جاهلی میان مردم رواج داشت و برای مبارزه با آن آیه یا آیاتی در این زمینه نازل میشد؛ ولی شأن نزول رخ دادن حادثهای در زمان نزول قرآن است که حکم آن را از پیامبر اکرم میپرسیدند و آن حضرت منتظر وحی میماند که جوابی در این زمینه بیاید؛ یا خداوند مستقیماً آیهای را که ناظر به آن رخداد است نازل و حکم آن را مشخص کند.»[۱۰۵]
۲-۳-۲-۳-تأثیر متقابل فضای نزول و معارف سوره
«برای قرآن حکیم سه دیدگاه هست: ۱٫ عصر نزول وحی قرآنی و طلیعهی بعثت. ۲٫فضای نزول سوره (نه اصل قرآن). ۳٫ شأن نزول آیه (نه مجموع سوره).
هر یک از این سه منظر مسائلی خاص خود را دارد: برای تبیین فضای نزول سوره که گاهی متصلاً و زمانی منفصلاً و در صورت تقطیع و انفصال، گاهی در کوتاه مدت و زمانی در میان مدت و هنگامی در دراز مدت انجام میشد، ضمن تحقیق مسائل گوناگون آن مدتِ متصل یا منفصل، میتوان از یکسو از خطوط کلی و عناصر محوری عصر نزول و از سوی دیگر از جمعبندی شأن نزولهای مقطعی کمک گرفت.
باید عنایت شود که یکی از پیامهای سودمند جوامع الکلم که به حضرت ختمی نبوّت داده شد و آن حضرت با دریافت قرآن کریم خود را واجد آن ها معرّفی کرد، جامعنگری دربارهی عناصر محوری سهگانهی مزبوراست؛ یعنی معارف قرآن مجید ضمن پاسخ به شأن نزول، خصوصیت فضای نزول را از نظر دور ندارد، چنانکه در عین رعایت دو عنصر یاد شده، به دردهای جهانی و مُعضلات عالَمی و رنجهای عصر نزول تدریجی قرآن کریم نگاه دارد، بنابراین باید هر آیه از آیات کریم طبق ظرفیتش تفسیر شود و سعهی صدر مناسب با گسترهی وحی الهی لحاظ گردد.
گوشهای از خصوصیّتهای اعتقادی عصر بعثت را حضرت امیر مؤمنان، علیبنابیطالب تشریح فرموده است: «إلی أن بَعَثَ اللهُ سُبحانَهُ مُحَمَداً رَسولَ الله … و أهلُ الأرضِ (الأرضین) یومئذٍ مِلَلٌ مُتَفَرِّقَهٌ وَ أهواءٌ مُنتَشِرَهٌ وَ طَرائِقُ (طوائف) مُتَشَتِّتَهٌ؛ بَینَ مُشَبِّهٍ لِلّه ِبِخَلقِهِ أو مُلحِدٍ فِی اسمِه ِأو مُشیرٍ إلی غَیرِهِ؛ فَهَداهُم بِهِ مِن الضَّلالَهِ وَ أنقَذَهُم بِمَکانِهِ مِن الجَهالَهِ …»[۱۰۶] و خصوصیّتهای اخلاقی، اجتماعی، سیاسی و خانوادگی آن ها را در خطبههای دیگر بیان کرده است.
تصویر درباره جامعه شناسی و علوم اجتماعی
قلمرو رسالت حضرت ختمی نبوّت تمام منطقههای بشرنشین، یعنی جهانی بود، هر چند رهنمودهای محلّی، منطقهای و بین المللی آن حضرت جداگانه تعلیم و اجرا میشود.
آشنایی با «فضای نزول» هر یک از سورههای قرآن کریم، راهگشای تفسیر آیات، تشخیص هدف سوره و تبیین پیوند آیات آن سوره با یکدیگر است؛ چنانکه آشنایی با «شأن نزولِ» معتبر، در کیفیّت تطبیق مفهومِ جامع بر مصداقها و اندراج جزئی تحت کلّی فراگیر مؤثّر است. همانگونه که بررسی دقیق مفاهیم آیاتِ سوره، راهنمای مناسبی برای حدس به فضای نزول خواهد بود. بنابراین، هم آگاهی به فضای نزول از بیرون، شاهد خوبی برای استنباط دقیق مضامین سوره است، و هم اجتهاد کامل از درون، زمینهی مساعدی برای حدس فضای نزول.
غرض آنکه، آشنایی با فضای نزول سوره و همچنین شأن نزول آیات، مفسّر را در گزینش مناسبترین احتمالها در تفسیر هر آیه و نیز تبیین صحیح مطالب جامع و کلی سوره یاری میکند. از این رو پیش از تفسیر سوره، باید از راه جمعبندی شأن نزولهای معتبرِ آیات و بررسی مسائل مهم فرهنگی، اعتقادی و تاریخی مقطع نزولِ سوره، با فضای نزول سوره آشنا شویم.»[۱۰۷]
۲-۴-راه دستیابی به اسباب نزول
با توجه به تعریفی که از اسباب نزول آمد، سؤالی مطرح میشود و آن، اینکه چگونه میتوان به سبب نزول آیات، دسترسی یافت؟
به اعتقاد برخی دانشمندان علوم قرآنی، یگانه راه اطلاع و آگاهی از اسباب نزول روایتهایند،[۱۰۸] زیرا تنها آنان که در زمان حیات پیامبر اکرم از نزدیک شاهد نزول وحی و آگاه از خصوصیات وابسته به این نزول بودهاند و یا کسانی که به زمان نزول وحی نزدیک بوده و با یک یا چند واسطه زمینههای نزول را فراگرفتهاند، میتوانستهاند بیان دارند که هر آیه و یا سورهای دربارهی کدام رخداد، شخصیت، سؤال و یا پیامی نازل شده است و اشارت به کدامین واقعه دارد.
برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت fotka.ir مراجعه نمایید.