اما همانند تمرینات استقامتی و مقاومتی، در تمرینات پلایومتریک نیز ضرورت دارد تا نوع حرکت، تعداد وهلههای تمرینی، تعداد تکرار حرکت در هر وهله و شدت بار هر تکرار به دقت طراحی شود. در غیر این صورت، ورزشکار یا با کمتمرینی روبهرو میشود و پیشرفت چندانی نخواهد نمود و یا با بیش تمرینی روبرو شده و خیلی سریع دچار آسیب میشود. بر اساس اصل ویژگی تمرین، نوع حرکات پلایومتریک باید تا حد ممکن مشابه حرکات ورزش مورد نظر باشد (کوین و همکاران، ۲۰۰۹٫ پوتاچ[۷]، ۲۰۰۳٫ بومپاف[۸] ۱۳۸۲). اما اینکه این تمرینات با چه شدت و چه مدتی باید انجام شوند؟ همچنین اینکه آیا این تمرینات بر فاکتورهای مختلف آمادگی جسمانی (توان بیهوازی، چابکی، انعطافپذیری، استقامت عضلانی) آن هم در کشتیگیران و مخصوصا کشتیگیران جوان تاثیر دارد یا نه؟ سوالی است که لازم است تا تحقیقات بیشتری پیرامون آن انجام شود.
یکی از عوامل مهم که در اجرای حرکات مختلف رشته ورزشی کشتی کاربرد دارد، قدرت عضلانی و توان انفجاری اندام تحتانی است. همچنین، یکی از جنبههای بارز موفقیت و پیشرفت در هر رشته ورزشی، شناخت عوامل مؤثر در برنامههای قهرمانی و نیز آگاهی مربیان از ظرفیتهای عملکردی مؤثر در پیروزی و موفقیت ورزشکاران میباشد. در تحقیقات انجام شده داخل و خارج کشور، تأثیر تمرینات پلایومتریک بر توان بیهوازی و انفجاری ورزشکاران تا حدودی مشخص گردیده است. اما، در زمینه تاثیر این تمرینات بر فاکتورهای آمادگی جسمانی کشتیگیران و همچنین معرفی یک شیوه انتخابی مناسب از اینگونه تمرینات تحقیقات چندانی صورت نگرفته است. لذا، میتوان با انجام این تحقیق، روش مناسب و مفیدی از اینگونه تمرینات را ارائه داد تا مربیان و معلمان بتوانند در کوتاهترین زمان ممکن و با صرف هزینه اندک، بیشترین سود را برده و به نتیجه برسند.
کاربرد این روش تمرینی ابتدا در شوروی و در سال ۱۹۶۰ مشخص شد. به دنبال آن ورزشکاران در رشتههای دوومیدانی اولین گروهی بودند که با بهره گرفتن از این نوع تمرینات به موفقیتهای چشمگیری دست یافتند (کوین[۹] و همکاران، ۲۰۰۹). والری برزوف ، دونده سرعت روسی پیشرفت خود را مدیون تمرینات پلایومتریک میدانست. همچنین، اثر تمرینی پلایومتریک به طور تجربی توسط پژوهشگرانی از قبیلهارمن، پارسلز و اسکولز مطالعه و گزارش شده است. در چند سال اخیر، انجام تمرین به روش پلایومتریک میان ورزشکاران طراز اول، مرسوم شده و بخشی از برنامههای تمرینی آن ها را به خود اختصاص داده است (کلوندی[۱۰] و همکاران، ۱۳۹۰).به همین دلیل محقق در تحقیق حاضر در پی یافتن این سوال است که آیا تمرینات پلایومتریک دایرهای بر برخی فاکتورهای آمادگی جسمانی کشتیگیران تاثیر دارد؟
۱-۳- اهمیت و ضرورت تحقیق
انسان از گذشته تا به حال در تلاش بوده است که آمادگی بیشتری داشته باشد تا بتواند بهترین مقامها و حتی رکوردها را کسب کند. البته دستیابی به سرعت بالای حرکتی و افزایش کارایی کشتیگیران نیازمند تولید این نیروی پیش برنده بالا میباشد که این کارخود نیازمند افزایش قدرت و سرعت عضلات درگیر در حرکتها میباشد.
کشتیگیرانی که از لحاظ قدرت و سرعت عضلانی ضعیف هستند دارای سرعت عمل پایین بوده و در آنها تطابق و هماهنگی عضلانی ضعیف بوده و در نتیجه قابلیتهای بدنی و حرکتی آنها از نظر کمیو کیفی کاهش مییابد (امیرخانی، ۱۳۸۱) .
بنابراین رسیدن به بهترین قهرمانی در کشتی بستگی به اجرای خوب مهارتها و داشتن حداکثر آمادگی بدنی دارد. لازم است هر کشتیگیری ضمن صرف زمان کافی جهت یادگیری اصول مهارتی از برنامه تمرینی مناسب بهره جسته تا توانایی های خود را از حالت بالقوه به بالفعل در آورد. بنابراین مربی در کنار تمرینات کشتی، از تمرینات غیر تخصصی جهت بهبود عملکرد و افزایش فاکتورهای آمادگی جسمانی برای ورزشکاران استفاده مینماید که از جمله این تمرینات، تمرینات پلایومتریک است. با توجه به فاکتورهای مهم آمادگی جسمانی در کشتی (توان، چابکی،استقامت و سرعت) و هدف بکارگیری تمرینات پلایومتریک، بنابراین به نظر میرسد بتوان از این تمرینات در کنار تمرینات تخصصی جهت تقویت عملکرد کشتیگیران استفاده کرد. چو کراجل داشتن سرعت بالا و اجرای حرکات و مهارتها با سرعت بیشتر در رشتههای ورزشی را منوط به داشتن تمرینات مناسب به ویژه ترکیبی از تمرینات مقاومتی و پلایومتریک میداند (هدایت، ۱۳۶۱).
با توجه به اهمیت تأثیر تمرینات پلایومتریک بر آمادگی بدنی و حرکتی ورزشکاران، عدم مشاهده تحقیقات کافی در زمینه موضوع مورد نظر، جایگاه ورزش کشتی در بین اقشار مختلف جامعه و در سطح بین المللی و نیاز به یافتن بهترین برنامه تمرینی برای کسب حداکثر آمادگی جهت دستیابی به قهرمانی در سطوح مختلف ملی و بین المللی، در این تحقیق تأثیر تمرینات دایرهای پلایومتریک بر فاکتورهای آمادگی جسمانی دانشآموزان کشتیگیر به عنوان آینده سازان کشتی کشور عزیزمان مورد مطالعه قرار گرفته است. امید است با بهره گرفتن از نتایج این مطالعه بتوان اطلاعات کامل و جامعی در زمینه تاثیر تمرینات پلایومتریک بر برخی از فاکتورهای آمادگی جسمانی کشتیگیران کسب کرده تا با نتایج بدست آمده کمکی به پیشرفت و ارتقاء سطع عملکرد کشتیگیران کرده باشیم.
برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت fotka.ir مراجعه نمایید.
۱-۴- اهداف تحقیق
۱-۴-۱- هدف کلی:
هدف این تحقیق، بررسی تاثیر ۶ هفته تمرینات دایرهای پلایومتریک بر برخی فاکتورهای آمادگی جسمانی (توان بیهوازی، چابکی، استقامت عضلانی، انعطافپذیری) دانشآموزان کشتیگیر منطقه ۱۱ شهر تهران میباشد.
۱-۴-۲- اهداف ویژه
۱- بررسی اثر برنامه تمرین دایرهای پلایومتریک بر چابکی دانشآموزان کشتیگیر منطقه ۱۱ شهر تهران.
۲- بررسی اثر برنامه تمرین دایرهای پلایومتریک بر استقامت عضلانی دانشآموزان کشتیگیر منطقه ۱۱ شهر تهران.
۳- بررسی اثر برنامه تمرین دایرهای پلایومتریک بر انعطافپذیری دانشآموزان کشتیگیر منطقه ۱۱ شهر تهران.
۴- بررسی اثر برنامه تمرین دایرهای پلایومتریک بر توان بیهوازی دانشآموزان کشتیگیر منطقه ۱۱ شهر تهران.
۱-۵- فرضیه های تحقیق
۱٫ شش هفته برنامه تمرین دایرهای پلایومتریک بر توان بیهوازی دانشآموزان کشتیگیر منطقه ۱۱ شهر تهران تاثیر معنی داری دارد.
۲٫ شش هفته برنامه تمرین دایرهای پلایومتریک بر چابکی دانشآموزان کشتیگیر منطقه ۱۱ شهر تهران تاثیر معنی داری دارد.
۳٫ شش هفته برنامه تمرین دایرهای پلایومتریک بر استقامت عضلانی دانشآموزان کشتیگیر منطقه ۱۱ شهر تهران تاثیر معنی داری دارد.
۴٫ شش هفته برنامه تمرین دایرهای پلایومتریک بر انعطافپذیری دانشآموزان کشتیگیر منطقه ۱۱ شهر تهران تاثیر معنی داری دارد.
۱-۶- محدودیتهای تحقیق
الف: محدودیتهای تحت کنترل محقق
– آزمودنیهای حاضر در این پژوهش همه مرد بودند.
– آزمودنیهای تحقیق کشتیگیران دبیرستانی بودند.
ب: محدودیتهای خاج از کنترل محقق
– عدم کنترل دقیق برنامه روزانه آزمودنیها (استراحت، فعالیت و تغذیه).
– عدم کنترل شرایط روحی و روانی آزمودنیها در حین آزمون.
– عدم کنترل ویژگیهای وراثتی و استعدادهای ذاتی.
– عدم کنترل موقعیت اقتصادی و اجتماعی آزمودنیها و همچنین سطح فرهنگ خانواده که می تواند فرد را در تنظیم تغذیه، بهداشت و سلامت یاری رساند.
عکس مرتبط با اقتصاد
۱-۷- پیش فرضهای تحقیق
– کلیه آزمودنیها با میل و انگیزه و رغبت کافی در آزمونها شرکت کردند.
– آزمودنیها هیچگونه بیماری خاصی نداشتند.
– آزمودنیها با حداکثر توان در این آزمونها شرکت کردند.
۱-۸- تعاریف کاربردی واژهها و اصطلاحات
چابکی:
تعریف نظری: چابکی، توانایی تغییر وضعیت و تغییر مسیر حرکت بدن، به صورت دقیق و با حد اکثر سرعت ممکن و بدون از دست دادن تعادل است. چابکی ممکن است عمومی و یا ویژه (با توجه به مهارتهای ویژه ورزشی) باشد (گایینی و رجبی، ۱۳۸۳).
تعریف عملیاتی: منظور از چابکی رکوردی است که آزمودنی در آزمون دو ۹×۴ متر نیز بدست میآورد.
توان بیهوازی:
تعریف نظری: توانایی عضله یا گروهی از عضلات برای تولید نیروی زیاد با سرعت زیاد بر علیه یک مقاومت مشخص در یک دوره زمانی معین را توان بی هوازی میگویند (گایینی و رجبی، ۱۳۸۳).
تعریف عملیاتی: منظور از توان بیهوازی رکوردی است که فرد در آزمون پرش سارجنت کسب میکند.
انعطافپذیری:
تعریف نظری: توانایی یک مفصل یا گروهی از مفاصل برای حرکت روان در طول دامنه کامل حرکت را انعطاف پذیری گویند (گایینی و رجبی، ۱۳۸۳).
تعریف عملیاتی: منظور از انعطافپذیری در این تحقیق رکوردی است که فرد در آزمون نشستن و رساندن دستها به پنجه پاها کسب میکند.
استقامت عضلانی:
تعریف نظری: به توانایی یک عضله یا گروه عضلانی برای اجرای تعدادی از انقباضهای تکراری یا تولید نیروی ثابت در یک دوره ی زمانی گفته می شود (ویلمور[۱۱] و کاستیل، ۱۳۸۱).
تعریف عملیاتی: منظور از استقامت عضلانی در این تحقیق بیشترین تعداد تکرار شنای فرد است که در آزمون شنای روی دست کسب میکند.
فصل دوم
مبانی نظری و پیشینه تحقیق
۲-۱- مقدمه
بسیاری از مباحث و مطالب علمیو پژوهشی که ما با آن ها سرو کار داریم نتیجه ی تلاش و کوشش محققین و دانشمندان مختلف بوده و میباشد که ممکن است در مورد این نتایج و مباحث علمیاختلاف نظرهای مختلفی وجود داشته باشد که دال بر تأیید و رد آن ها میباشد. با توجه به این مسئله اکثر محققین تمام توان و تلاش خود را به کارگرفته تا بتوانند در ادامه پژوهشهای گذشته، به نتایجی دست یابند که ضمن پاسخگو بودن تمام سؤالات و ابهامات گذشته، از آن بتوان به صورت کاربردی استفاده کرد. از این رو در این فصل مبانی نظری و پیشینه تحقیق که حاصل مطالعات انجام شده توسط محققین و اندیشمندان گذشته است مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
بخش اول: مبانی نظری تحقیق:
۲-۲- تمرینات پلایومتریک
منشأ و سابقه این تمرینات به عنوان یک شیوه تمرینی جهت افزایش توان انفجاری نتیجه تلاش و موفقیت ورزشکاران روسی و اروپای شرقی در رشته ی دوومیدانی در دهه ۱۹۶۰ میباشد. این تمرینات برای اولین بار توسط فردی به نام« یوری وروشانسکی»، یه مربی روسی برای تمرین ورزشکاران رشته پرش در دوومیدانی تحت عنوان تمرینات «شوک» به کار گرفته شد. این تمرینات بعدها در رشته های مختلف پرتابی در دوومیدانی در سطح رقابتهای بین المللی استفاده شد و توسط فردی به نام «فرد[۱۲] ویلت» به کشور آمریکا و سایر کشورهای اروپایی توسعه پیدا کرد.
از نظر وروشانسکی تمرینات پلایومتریک باعث توسعه کل سیستم عصبی- عضلانی میشود. این تمرینات به وسیله یک کشش( انقباض برون گرا) و به دنبال آن یک انقباض سریع درون گرا تحت عنوان چرخه کشش- انقباض اثرات قابل ملاحظهای را در آمادگی جسمانی ورزشکاران ایجاد میکند (جیمز و همکاران، ۱۳۸۶٫ جیمز و همکرانف ۱۳۸۶). تمرینات پلایومتریک به ورزشکاران رشتههایی از جمله فوتبال، والیبال، بسکتبال، وزنه برداری، شنا ، شیرجه، اسکی، دو و میدانی، بیسیال و سایر رشته های ورزشی کمک زیادی میکند. به طور کلی برای هر مهارت ورزشی که نیاز به توان (ترکیبی از قدرت و سرعت است) داشته باشد میتوان این تمرینات را توصیه کرد، البته تصمیم برای استفاده مفید از تمرینات پلایومتریک و اثرات آن روی یک رشته ورزشی مثل کشتی میتواند برای مربیان و ورزشکاران آن رشته بسیار ارزشمند باشد.
امّا نکته قابل توجه این است که چون برخی از مربیان و ورزشکاران در رشتههای مختلف ورزشی آگاهی کافی از این تمرینات ندارند، لذا آموزش اصولی در مورد بکارگیری این تمرینات و اجرای صحیح آن لازم و ضروری است، چرا که این تمرینات فشار زیادی روی سیستم عصبی- عضلانی وارد میکند.
۲-۳- تعریف تمرینات پلایومتریک
به آن دسته از تمریناتی گفته میشود که از طریق انقباضات پر قدرت عضلانی در پاسخ به یک بار کاری یا کشش پویا و سریع عضلات درگیر انجام میگیرد (جیمز و همکاران، ۱۳۸۶). این تمرین بهترین شیوه تمرین برای افزایش و توسعه توان انفجاری در رشتههای مختلف ورزشی میباشد؛ برای مثال، بازیکن بسکتبالی که توپ را به سمت سبد پرتاب میکند و سپس برای دریافت توپ برگشتی سریعاً به بالا میپرد و یا شیرجه روندهای که در مرحله رها شدن از تخته شیرجه به ارتفاع بالاتری نیاز دارد.
۲-۴- ابعاد فیزیولوژیکی تمرینات پلایومتریک
بازتاب کششی یکی از اصلی ترین مکانیزمها در چرخه کشش- انقباض(کوتاه شدن) است. بازتاب کشش موجب میشود تا عضلات هنگام کشیده شدن منقبض شده و مانع انقباض عضلات مخالف میشود.
دوکهای عضلانی[۱۳] (به عنوان گیرنده های عضلانی) نسبت به کشش عضله و سرعت کشش حساس میباشند در نتیجه با کشش عضله این گیرنده تحریک شده، اطلاعات و پیام عصبی را به مراکز عصبی در نخاع ارسال میکنند. تارهای عصبی آوران با ارسال پیام و تحریک عضلات از کشش بیش از اندازه عضله جلوگیری میکنند. این بدین مفهوم است که عضلات با جلوگیری از کشش بیشتر منقبض شده و عضلات مخالف غیر فعال شده که نتیجه این فعالیت تولید یک نیروی عضلانی قوی تر است (جیمز و همکاران، ۱۳۸۶).
کومیو همکارانش[۱۴] در سال ۱۹۸۶، افزایش در نیروی تولیدی در تمرینات پلایومتریک را نتیجه افزایش طول عضله قبل از هر نوع انقباض درون گرا بیان کرده اند. آنها در تحقیقات خود به این نتیجه رسیدند که افزایش زمان استراحت بین فاز برون گرا و درون گرا (فاز استهلاک) موجب کاهش تولید نیرو شده و علت آن را هم از بین رفتن انرژی حاصل از بازتاب کششی بیان کردند. در سال ۱۹۹۶ چو[۱۵]و همکاران بیان کردند که تمرینات پلایومتریک به خاطر تقویت سرعت بازتاب کششی موجب فراخوان بیشتر واحدهای حرکتی میشود. همچنین نتیجه گیری که آن ها به آن دست یافتند. این بود که تمرینات پلایومتریک موجب سفتی اجزای الاستیک عضله میشود (شیران، ۱۳۸۵).
یکی از نکات مهم در اجرای تمرینات پلایومتریک، اهمیت بیشتر سرعت کشش در برابر میزان کشش است. سرعت کم باعث پاسخ الاستیکی عضله و بازتاب کشش و از بین رفتن آن ها به صورت گرمایی میشود. بدین صورت که کاهش مرحله استراحت موجب افزایش پاسخ عملکردی در نتیجه خاصیت الاستیک و بازتاب کششی میشود (جیمز و همکاران، ۱۳۸۶٫ جیمز و همکاران، ۱۳۸۶).
با توجه به توضیحات فوق میتوان نتیجه گیری کرد که تمرینات پلایومتریک باعث تغییرات عضلانی، افزایش سرعت بازتاب، سفتی اجزای الاستیک، کاهش تحریک پذیری گیرندههای مهار، هماهنگی در سیستم عصبی – عضلانی، تقویت حساسیت دوکهای عضلانی، فرا خوان واحدهای حرکتی بیشتر میشود.
۲-۵- چرخه کشش – انقباض در تمرینات پلایومتریک
طبق گفته آی کینگ[۱۶] در سال ۱۹۹۳، چرخه کشش- انقباض شامل دو نوع انقباض طبیعی در عضله تحت عنوان انقباضات برون گرا و انقباضات درون گرا میباشد که در تعیین زمان، حجم و شدت برنامه تمرینی مفید است که این چرخه شامل سه مرحله است:
مرحله انقباض برونگرا یا انقباض اکسنتریک[۱۷] یا فاز منفی[۱۸]: در این مرحله طول عضله زیاد شده و عضله تحت فشار ناشی از کشش قرار میگیرند. این مرحله به عنوان مرحله ی بارگیری هم از آن نام میبرند (مایلر و همکاران، ۱۹۸۴).
– مرحله استراحت (استهلاک) که به آن زمان مکث[۱۹] هم گفته میشود، این مرحله، فاصله زمانی بین انقباض برون گرا و انقباض درون گرا رخ میدهد.
– مرحله انقباض درونگرا یا انقباض کانسنتریک[۲۰] یا فاز مثبت[۲۱]: این مرحله عکس مرحله اول بوده که در این مرحله طول عضله کوتاه شده و مهم ترین مرحله در این چرخه است که عضله بیشترین نیرو را در کمترین زمان تولید میکند. این مرحله Take off به خصوص در پرشها نام دارد (مایلر و همکاران، ۱۹۸۴).
در سال ۱۹۹۶ کومیبیان کرد که بیشترین تنش تولید شده در چرخه ی کشش- انقباض مربوط به مرحله اول و درست قبل از انقباض درون گرا است و بیشترین تأثیر این چرخه زمانی رخ میدهد که زمان مکث به حداقل رسیده یا به عبارتی مقدار نیروی تولید شده در این چرخه با زمان مکث نسبت عکس دارد (شیران، ۱۳۸۵).